Diejosien, blogs vanuit het hart.

Bas & Susan

Trots ben ik op mijzelf! Ik blijf zeggen dat het BESLUIT om te stoppen met roken en mijn NLP sessies ervoor hebben gezorgd dat ik mij zo sterk houd. Door mijn coach Karin heb ik technieken geleerd, hoe ik moet omgaan met bepaalde situaties en gedachtes. Zo liet ze mij kennis maken met Bas en Susan.


Iedereen heeft een Bas en Susan. Je kunt ze vergelijken met het engeltje en het duiveltje op jouw schouder. Het engeltje is enthousiast en het duiveltje probeert je naar beneden te halen. Het engeltje zegt "dat is leuk dat ga ik doen" en het duiveltje zegt tegen je “zou dat nou wel leuk zijn, ik ben niet goed genoeg, ik kan dat niet”. Bij mij is Bas het duiveltje vanwege zijn lage basstem en Susan is het engeltje, die naam maakte mij op dat moment blij, dus vandaar Susan.


Ik koppelde Bas en Susan ook aan mijn emoties vast. Ik had namelijk regelmatig last van een leeg, verveeld en naar gevoel. Je kunt het wel raden, dat was Bas. Mijn blije “ik heb er zin in” en goede gevoel hete Susan. Ik had in het verleden veel last van Bas-momenten. Die werden minder nadat mijn coach Karin mij vertelde dat ik niet altijd naar Bas hoefde te luisteren, dat ik hem zelfs zachter kon zetten en hem moest omarmen. Net als Susan mocht Bas er ook zijn, maar hij mocht niet de overhand krijgen.


Van de week kwam Bas weer eens bij mij op visite. Het was vrijdag en ik had een vision board gemaakt, zoals je kunt zien op de foto. Een collage van je dromen en doelen voor de komende periode. Daarna was ik bekaf en besloot te gaan liggen om wat rust te nemen. Rond etenstijd schrok ik wakker en driemaal daags een maaltijd is de regel dus ging ik eruit om wat eten te maken. Na het eten zat ik aan de keukentafel en ik dacht wat nu? Bas kroop omhoog en ik voelde een verveeld gevoel op komen. Normaal zou ik die leegte opvullen met een sigaret, maar ik ben gestopt, ik besloot om kwart voor zeven naar boven te gaan en daar t.v. te kijken. Ik liet Bas dus volledig toe. Pling om drie over zeven ging mijn telefoon "kom je straks nog? We beginnen om half acht". Shit, dacht ik helemaal vergeten, ik zou een lesje moderne dans meedoen met mijn nichtje. Ik tel 5, 4, 3, 2, 1…. (een methode die ik van Debbie Steur heb geleerd) en ik stuur "YES, ik kom eraan". Toevallig had ik die dag in mijn journal geschreven dat het bewegen me niet zo goed af ging. Saved by the bell! Bas was hierdoor helemaal verdwenen.


Doordat ik mijn engeltje en duiveltje een naam heb gegeven kan ik beter met sombere gevoelens en gedachtes omgaan. Soms lach ik zelfs inwendig als ik Bas aanspreek en dat zorgt er direct voor dat ik mij al minder somber voel. Probeer het maar eens om jouw engeltje en duiveltje een naam te geven. Wees lief voor jezelf en ga af en toe met ze in gesprek, het zal je goed doen.


Zoals jullie zien heeft mijn vision board te maken met mijn blog en mijn droom om daarmee aan de slag te gaan de komende tijd. Als je goed kijkt zie je dat Susan ook onderdeel van het vision board is. Susan staat voor zin, dus aan de slag. Kijk maar eens goed. Gevonden?


Wil je iedere week mijn blog in je mailbox ontvangen? Laat dan je naam en e-mailadres achter via het contactformulier.